بررسی مقایسه ای خودپنداره دانشجویان سال اول و چهارم دانشکده توانبخشی دانشگاه شهید بهشتی

سابقه و هدف : ورود به دانشگاه مقطعی بسیار حساس در زندگی جوانان است که غالباً با تغییرات زیادی در روابط اجتماعی و بین فردی آنها همراه است. هدف این مطالعه، بررسی تغییر خودپنداره دانشجویان در جریان تحصیلات دانشگاهی و ارتباط آن با متغیرهای فردی است.   روش بررسی : در این مطالعه توصیفی تحلیلی، جامعه آماری شامل 111 دانشجوی سال اول و 102 دانشجوی سال چهارم دوره کارشناسی دانشکده توانبخشی بود. جهت سنجش خودپنداره از آزمون کارل راجرز استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از نرم­افزار spss و آزمون کای دو استفاده شد.   یافته ­ ها : 1/13 درصد دانشجویان دارای خودپنداره طبیعی و 9/86 درصد دارای خودپنداره ضعیف و منفی بوده و ارتباط معنی­داری بین تاهل، سن و جنس با خودپنداره بدست نیامد. مقایسه 2 گروه دانشجویان سال اول و چهارم نشان داد که تحصیلات دانشگاهی نقشی در تغییر خودپنداره آنان ندارد.   نتیجه ­ گیری : عدم ارتباط معنی­دار خودپنداره با تحصیلات دانشگاهی و وجود خودپنداره ضعیف و منفی در اکثریت دانشجویان، ضرورت توجه و پرداختن بیشتر به مسائل روانی و عوامل تاثیرگذار را نشان داده و فعال کردن مراکز مشاوره­ای را طلب می­نماید.